گفتگوی گزاره با لارا دوربیکس؛ کارآموز مدرسه‌ی صلح مونته‌سوله
مصاحبه شونده: لارا دوربیکس
گزاره: در ابتدا خودتان را معرفی کنید، لطفاً.
لارا: اسم من لارا است. من از اتریش هستم. ۱۹ سال دارم و در حال حاضر در حال انجام یک دوره‌ی کارآموزی به مدت یک سال در مؤسسه صلح مونته سوله هستم.
گزاره: چرا اینجا هستید؟
لارا: من اینجا هستم چون در اتریش برای مردان هنوز خدمت نظامی یا خدمت اجتماعی اجباری است و من به عنوان یک زن، این کار را به صورت داوطلبانه انجام می‌دهم. چون فکر می‌کنم کاری که مؤسسه صلح مونته سوله انجام می‌دهد بسیار مهم است.
گزاره: آیا تجربه‌ای در مورد جنگ و صلح داشتید که این مدرسه را انتخاب کردید؟
لارا: سازمانی که من با آن همکاری می‌کنم در مکان‌های یادبود که به جنگ جهانی دوم مرتبط هستند، خدمات اجتماعی ارائه می‌دهد. من مدرسه مؤسسه صلح مونته سوله را به این دلیل انتخاب کردم که احساس می‌کنم اینجا مکانی بسیار خوب است که با مسائل روز نیز سر و کار دارد و به همین دلیل است که صلح حتی امروز هم بسیار مهم است. این فقط به تاریخ مربوط نمی‌شود، بلکه من فکر می‌کنم اینجا مکانی است که تاریخ را به صلح پیوند می‌دهد.
گزاره: به نظر شما، کدام کشورها یا جوامع بیشتر به صلح نیاز دارند؟
لارا: من فکر می‌کنم صلح چیزی است که باید همه کشورها را به هم متصل کند. البته، کشورهایی هستند که جنگ در آن‌ها بیشتر از دیگران به تازگی اتفاق افتاده است، اما من فکر می‌کنم این مسئله‌ای است که باید از همه کشورها با هم آغاز شود. بله، این چیزی است که فقط وقتی قابل دستیابی است که همه با هم کار کنند.
گزاره: آیا در مورد افغانستان شنیده‌اید؟
لارا: بله، شنیده‌ام، اما باید بگویم که خیلی در این مورد نشنیده‌ام. به همین دلیل هم هست که می‌خواستم با شما صحبت کنم.
گزاره: به عنوان یک خانم جوان، پیام شما برای جوانان افغانستان چیست؟ شما به عنوان یک داوطلب صلح در این مدرسه کار می‌کنید. ما می‌خواهیم نظر شما را برای جوانان افغانستان بدانیم، چون می‌دانید افغانستان کشوری جنگ‌زده است و به صلح نیاز دارد. ما می‌خواهیم شما احساستان را درباره صلح و حقوق بشر بیان کنید و به ما کمک کنید. چطور می‌توانیم به جوانان افغانستان کمک کنیم تا به صلح و حقوق بشر دست پیدا کنند؟
لارا: فکر می‌کنم چیزی که من به خصوص از زمانی که در مدرسه مؤسسه صلح مونته سوله کار می‌کنم یاد گرفته‌ام، به ویژه برای افرادی مثل من که به طور مستقیم تحت تأثیر جنگ قرار نگرفته‌اند، این است که یکی از مهم‌ترین کارهایی که می‌توانیم انجام دهیم، این است که گوش بدهیم و نسبت به داستان‌های دیگران بی‌تفاوت نباشیم. اینکه فکر نکنیم: “آه، من تحت تأثیرش قرار نگرفته‌ام، این مشکل من نیست.” بلکه گوش و قلبی باز داشته باشیم و آن ارتباط بین ملل و افراد مختلف را حفظ کنیم و از طریق آن از فرصت‌هایی که داریم، استفاده کنیم و آن‌ها را با دیگران به اشتراک بگذاریم.
گزاره: دوست دارید به عنوان یک فعال صلح به افغانستان بروید؟
لارا: منظورتان چیست؟
گزاره: شاید شما گاهی اوقات درباره کشورهای جنگ‌زده فکر می‌کنید و با خود می‌گویید که دوست دارم به عنوان یک فعال صلح به مناطق جنگی بروم و به مردم کمک کنم، شاید مثلا افغانستان به عنوان یک مطالعه موردی. آیا دوست دارید؟
لارا: فکر می‌کنم باید درباره‌اش فکر کنم.
گزاره: قابل درک است، متشکرم.
Interview with Lara Drobics; Intern at the Monte Sole School of Peace
Interviewee: Lara Drobics
Gozaare: At first, could you introduce yourself, please?
Lara: My name is Lava. I’m from Austria. I’m 19 years old, and currently, I’m doing a one-year internship at the Monte Sole School of Peace.
Gozaare: Why are you here?
Lara: I’m here because in Austria, it is still mandatory for men to do either military service or social service. As a woman, I chose to do social service voluntarily because I believe in the importance of the work that the School of Peace does.
Gozaare: Did your experiences with war and peace lead you to choose this school?
Lara: The organization I’m with provides social service at memorial sites connected to the Second World War. I specifically chose the Monte Sole School of Peace because I believe it’s a special place that addresses both historical and current issues. That’s why I think peace is important today—not just as a matter of history, but also because the school connects history to peace in a meaningful way.
Gozaare: In your opinion, which countries or societies need peace the most right now?
Lara: I believe peace is something that should connect all nations. Of course, some countries have more recent experiences with war than others, but I think peace must begin collectively across all nations. It’s something that can only be achieved if everyone works together.
Gozaare: Have you heard about Afghanistan?
Lara: Yes, I have, but I must admit that I don’t know much about it. That’s also why I wanted to talk to you.
Gozaare: As a young woman, what is your message for the youth in Afghanistan? Since you work as an intern or volunteer for peace at this school, we would like to hear your thoughts on how the youth in Afghanistan, a country in need of peace, can achieve peace and human rights.
Lara: One thing I’ve learned, especially since working at the Monte Sole School of Peace, is that for people like me who aren’t directly affected by war, one of the most important things we can do is listen and be open to the stories of others. We shouldn’t think, “Oh, this doesn’t affect me, so it’s not my problem.” We need to keep an open ear and an open heart, and foster communication between different nations and people. By doing so, we can share the opportunities we have and take action together.
Gozaare: Would you like to go to Afghanistan as a peace activist?
Lara: How do you mean?
Gozaare: Maybe sometimes, when you talk about war-torn countries, you think, “It would be my pleasure, as a peace worker, to go to those regions and help people”—perhaps Afghanistan as a case study. Do you feel that way? Would you like to go?
Lara: I think I would need to think about it.
Gozaare: Thank you.
