علیه آپارتاید طالبانی
داوود عرفان
شاید اولین پرسش برای خواننده‌ی این نوشته مطرح شود که منظور از آپارتاید طالبانی چیست؟ آپارتاید طالبانی نوعی از آپارتاید است که نمونه و نظیر آن در هیچ جایی از دنیا مشاهده نشده است. این آپارتاید، تبعیض سیستماتیک را در چندین‌وجه علیه زنان، زبان و فرهنگ فارسی، مذهب تشیع، اقوام افغانستان و روشنگری اعمال کرده است. آپارتاید چندوجهی طالبان در تاریخ بشری کمتر دیده شده است. حذف زنان، حذف زبان اکثریت، حذف اقوام و مذاهب از بدنه‌ی قدرت و سیاست و دشمنی با آزادی و حقوق بشر، هم‌زمان در کمتر جایی دیده شده است.
پس از سقوط افغانستان، تمام حوزه‌های زیست انسانی در افغانستان دچار دگردیسی عمیقی گردید. طالبان در همه‌ی عرصه‌ها، در صدد تحمیل نگاه خاص خود است، برداشت‌های عجیب و غریب این گروه از دین و سبک زندگی، جامعه‌ی افغانستان را دوقطبی ساخته است. اکثریت مخالف برداشت طالبانی و اقلیت موافق آن، در عصر حاضر رودر وی هم قرار گرفته‌اند. طالبان به لطف تسلیم‌دهی قدرت توسط امریکا و متحدین آن، تمام پدیده‌های زیبا را هدف قرار داده‌اند. زنان، موسیقی، کتاب، رقص، لباس رسمی، مکتب، دانشگاه و مهم‌تر از همه آگاهی از هجوم آنان در امان نمانده است. در چنین وضعیتی، نسل آگاه افغانستان یا در داخل کشور مجبور به سکوت شده و یا در خارج از افغانستان، راهی برای بروز افکار خویش نیافته‌اند. گزاره آمده تا شمعی باشد در سیاهی و ظلمتی که بر جای‌جای افغانستان مستولی شده است. نسل نو افغانستان، مشعل آگاهی را این‌جا و آن‌جا خواهد افروخت و تا روزی‌که خانه‌خانه‌ی میهن با آگاهی چراغانی نشود، دست از این تلاش برنخواهد داشت.
از سوی دیگر؛ فضای اختناق داخلی، فرصت اعتراض و دادخواهی علیه این‌همه تاریکی را از مردم گرفته است. گزاره تلاش می‌کند که علیه سیاست‌های تبعیض‌آمیز طالبان در همه‌ی عرصه‌ها، موضع بگیرد و صدای اکثریت خاموشی شود که جایی و راهی برای سخن گفتن نمی‌یابند. دادخواهی دومین هدف اصلی گزاره در کنار آگاهی است. گزاره امیدوار است که با کمک مردم و سایر رسانه‌ها، علیه تبعیض‌های گوناگون گروه طالبان تا آخرین رمق تلاش ورزد.
مبارزه برای احقاق حقوق زنان از مهم‌ترین اهداف رسانه‌ی گزاره است. در روزگاری که آپارتاید جنسیتی، زنان و دختران افغانستان را از کار و تحصیل بازداشته و جهان بنا بر منافع خویش، نسل‌‍کشی فرهنگی در افغانستان را به تماشا نشسته و حتی در صدد تعامل با این گروه است؛ نیاز مبرمی احساس می‌شود که صدای زنان رساتر شنیده شود. گزاره تلاش می‌ورزد که بخشی از این صدای برحق زنان کشور باشد. رسالت انسانی حکم می‌کند که مردان و زنان این کشور، صدای واحدی علیه این آپارتاید چندوجهی بلند کنند تا روزی که صدای حقیقی زنان در کوی و برزن کشور به صدا در آید و افغانستان زیبایی خود را با صدای زنان بازیابد.
گزاره با شعار آگاهی و دادخواهی، رسالت خود می‌داند که به افغانستانی زیباتر بیندیشد. سرزمینی که به انسان حرمت بگذارد، آزادی، حقوق بشر و حقوق زنان را پاس بدارد و به آگاهی، دانش، تکثر و همدیگرپذیری افتخار کند.
