جستجو

دانش‌آموز دیروزروزنوشت‌های دختران بازمانده از آموزشروزنوشت ۱۸عاطفه قربانی،هرات ساعت چهارونیم صبح بیدار شدم. خوابم نمی‌برد.‌ سردرد لعنتی‌ام خوب شده‌بود. یعنی می‌توانستم کتاب بخوانم، یا نامه‌ای را که از دیشب کلماتش در سرم راه می‌رفت، شروع کنم. اما نمی‌خواستم بنویسم. مثل تمام این مدت. هر وقت که باید می‌نوشتم، ترجیح دادم بخوابم. شبی که خواب نداشتم، یا… ادامه مطلب روزنوشت ۱۸

دانش‌آموز دیروزروزنوشت‌های دختران بازمانده از آموزشروزنوشت ۱۷هانیه، هرات «لیمیت یکِ بر اکس» دستان یخ‌زده‌ام را بالا می‌برم، نزدیک صورتم؛ و صورتم را لمس می‌کنم. دستم تر می‌شود. دنبال موبایلم می‌گردم. می‌خواهم نیم‌خیز شوم. گویا مهره‌های کمرم یخ زده‌اند. صورتم را دوباره لمس می‌کنم و دستم را می‌بویم، بوی خون است؟می‌خواهم فریاد بکشم یکی را صدا… ادامه مطلب روزنوشت ۱۷

داوود عرفان یادداشتی بر رمان روزهای روشن، اثر اشرف فروغ مقدمه من سال‌هاست که «اشرف فروغ» را در دنیای مجازی می‌شناسم و جز یکی دوبار رد و بدل‌کردن پیام‌های کوتاه، نه هم‌دیگر را دیده‌ایم و نه تا چند روز پیش، با هم سخن گفته‌ایم. «فروغ» از جمله کسانی است که من همیشه نوشته‌هایش را تا… ادامه مطلب جهانِ بدونِ ساعت؛ دنیایی به رنگ تنهایی

دانش‌آموز دیروزروزنوشت‌های دختران بازمانده از آموزشروزنوشت ۱۶ شایسته پرهام، بدخشان باز هم آمده‌ام، تا روزگارِ تلخِ زیر سلطه طالبانی را شرح دهم. اینکه می‌نویسم، به‌گونه‌ای خالی می‌شوم و این خالی‌شدن؛ یعنی هنوز کسانی در این دنیای پر تلاطم هستند، که حس کنند ما به‌عنوان انسان زنده هستیم. این‌روزها به‌سختی می‌گذرد، گاهی گاه‌شمار را فراموش می‌کنم و… ادامه مطلب روزنوشت ۱۶