جستجو

این گفت‌وگو با حسین رضایی، دانشجوی حقوق بشر و یکی از قربانیان جنگ افغانستان، به بررسی تجربه‌های شخصی او از فجایع جنگی و تلاش‌هایش برای دادخواهی و تحقق عدالت می‌پردازد. او از چالش‌ها و احساسات متناقض قربانی بودن سخن می‌گوید و اهمیت مستندسازی، آگاهی‌دهی و مبارزه مدنی برای پیشگیری از تکرار فجایع را برجسته می‌کند. این مصاحبه نه‌تنها روایتگر دردهای یک فرد، بلکه پلی است میان تجربه‌های جهانی و نیاز به همبستگی برای ساختن آینده‌ای عادلانه‌تر.

دادخواهی 2 گروه رسانه‌ای گزاره در نظر دارد برای حقوق از دست‌رفته‌ی زنان افغانستان، کارزار دادخواهی رسانه‌ای راه‌اندازی نماید. از همه‌ی زنان و مردان افغانستان می‌خواهیم با ارسال پیام‌های یک‌دقیقه‌ای خود به کارزار ما بپیوندند.

دانش‌آموز دیروزروزنوشت‌های دختران بازمانده از آموزشروزنوشت ۶زحل، کابل «به‌ نام پروردگار بی‌همتا» این داستان دختری افغان؛ به‌نام زحل است. بهتر است تا خودم را «هزاره» بگویم تا افغان. مشتاق به نوشتن و شریک‌ساختن داستان زنده‌گی‌ام در افعانستان شدم، چون می‌دانم، هنوز خیلی از هم‌جنس‌های من؛ تحت شکنجه‌ی طالبان هستند. من در ولایت غزنی متولد شدم؛… ادامه مطلب روزنوشت ۶

دانش‌آموز دیروزروزنوشت‌های دختران بازمانده از آموزشروزنوشت ۲هانیه احمدی، هرات گوش‌هایم داغ می‌شوند. بدنم گُر می‌گیرد. ته‌دلم می‌گویم، کاش بدنم احساساتم را نشان نمی‌داد و می‌گذاشت در آن گوشه‌ی ‌مغز‌م در کنار هیپوکامپ می‌ماند. سعی میکنم شعر نیمه‌ی حامد ابراهیم پور را بلندبلند برای «زهور» بخوانم:«فقط همرنگ عاقل‌ها نشو دیوانه جانِ من!»ته دلم می‌گویم، کاش عاطفه و… ادامه مطلب روزنوشت ۲