جستجو

دانش‌آموز دیروزروزنوشت‌های دختران بازمانده از آموزشروزنوشت ۱9شمامه هلن از بدخشان سلام، من شمامه هلن هستم. دختری بدخشانی. هیچ‌گاه از تلاش دست نمی‌کشم. چون دختر افغان هستم. رنج‌دیده‌ام. نازدانه‌ام. به کوچک‌ترین حرف دلم می‌رنجد قبول. اما آنقدر ضعیف و ناتوان نیستم که به امرهای تو، سر خم کنم. ای دشمن قلم! من، قوی چون دخت افغان‌زمینم.… ادامه مطلب روزنوشت 19

دانش‌آموز دیروزروزنوشت‌های دختران بازمانده از آموزشروزنوشت ۱۸عاطفه قربانی،هرات ساعت چهارونیم صبح بیدار شدم. خوابم نمی‌برد.‌ سردرد لعنتی‌ام خوب شده‌بود. یعنی می‌توانستم کتاب بخوانم، یا نامه‌ای را که از دیشب کلماتش در سرم راه می‌رفت، شروع کنم. اما نمی‌خواستم بنویسم. مثل تمام این مدت. هر وقت که باید می‌نوشتم، ترجیح دادم بخوابم. شبی که خواب نداشتم، یا… ادامه مطلب روزنوشت ۱۸

دانش‌آموز دیروزروزنوشت‌های دختران بازمانده از آموزشروزنوشت ۱۷هانیه، هرات «لیمیت یکِ بر اکس» دستان یخ‌زده‌ام را بالا می‌برم، نزدیک صورتم؛ و صورتم را لمس می‌کنم. دستم تر می‌شود. دنبال موبایلم می‌گردم. می‌خواهم نیم‌خیز شوم. گویا مهره‌های کمرم یخ زده‌اند. صورتم را دوباره لمس می‌کنم و دستم را می‌بویم، بوی خون است؟می‌خواهم فریاد بکشم یکی را صدا… ادامه مطلب روزنوشت ۱۷

دانش‌آموز دیروزروزنوشت‌های دختران بازمانده از آموزشروزنوشت ۱۶ شایسته پرهام، بدخشان باز هم آمده‌ام، تا روزگارِ تلخِ زیر سلطه طالبانی را شرح دهم. اینکه می‌نویسم، به‌گونه‌ای خالی می‌شوم و این خالی‌شدن؛ یعنی هنوز کسانی در این دنیای پر تلاطم هستند، که حس کنند ما به‌عنوان انسان زنده هستیم. این‌روزها به‌سختی می‌گذرد، گاهی گاه‌شمار را فراموش می‌کنم و… ادامه مطلب روزنوشت ۱۶ 

دانش‌آموز دیروزروزنوشت‌های دختران بازمانده از آموزشروزنوشت ۱۵نور، هرات «طولانی مینویسم که همه نخوانند.» منِ امروز در هراتآسمان‌ صاف است. کمی هم باد. خورشید می‌درخشد. در پس کوچه‌های‌ شهر به دنبال کتابخانه‌‌ای هستم.از پشت پنجره‌ی کتابخانه رویا می‌بینم. رویاهایم چیست؟ رنگ رویاهایم چه رنگی است؟ واقعا رویا می‌بینم؟ خواب می‌بینم؟ به خودم فکر‌ می‌کنم.به چهره‌‌ام؛ که خنده… ادامه مطلب روزنوشت ۱۵