برچسب: امارت اسلامی

بررسی پیشینه‌ی فرهنگ سیاسی افغانستان از دوره احمدشاه ابدالی تا کنون

داوود عرفان دانش‌آموخته‌ی علوم سیاسی فرهنگ سیاسی افغانستان یکی از مباحث بحث­برانگیز تاریخ افغانستان، مسأله­ی نام­گذاری این کشور به­نام افغانستان کنونی است. در حالی­که احمدشاه درانی خود را امیر خراسان می­نامید، اکثر تاریخ­نگاران تاریخ جدید، افغانستان امروزی را با تاج­گذاری او آغاز کرده­اند(صیقل، 1394)، (گریگوریان، 1396)، (یوانز، 1396). بناءً، در این پژوهش منظور ما از… ادامه مطلب بررسی پیشینه‌ی فرهنگ سیاسی افغانستان از دوره احمدشاه ابدالی تا کنون

بررسی پیشینه ی فرهنگ سیاسی مردم افغانستان با تأکید بر دوره ی خراسان

داوود عرفان دانش‌آموخته‌ی علوم سیاسی خراسان نام بزرگی در تاریخ اسلام است. این نام با دوره­ی طلایی سده­ی میانه­ی اسلام که معرف اوج دانش­اندوزی است؛ گره خورده است. به جرأت می­توان ادعا کرد که بدون خراسان نمی­توان اندیشه و فرهنگ را در تاریخ اسلام به درستی تبیین کرد.  در مورد جغرافیای تاریخی خراسان تاریخ­نگاران نظرات… ادامه مطلب بررسی پیشینه ی فرهنگ سیاسی مردم افغانستان با تأکید بر دوره ی خراسان

روزنوشت 19

دانش‌آموز دیروزروزنوشت‌های دختران بازمانده از آموزشروزنوشت ۱9شمامه هلن از بدخشان سلام، من شمامه هلن هستم. دختری بدخشانی. هیچ‌گاه از تلاش دست نمی‌کشم. چون دختر افغان هستم. رنج‌دیده‌ام. نازدانه‌ام. به کوچک‌ترین حرف دلم می‌رنجد قبول. اما آنقدر ضعیف و ناتوان نیستم که به امرهای تو، سر خم کنم. ای دشمن قلم! من، قوی چون دخت افغان‌زمینم.… ادامه مطلب روزنوشت 19

بررسی پیشینه‌ی فرهنگ سیاسی مردم افغانستان با تأکید بر دوره‌ی قبل از اسلام

داوود عرفان دانش‌آموخته‌ی علوم سیاسی اندیشمندان علوم اجتماعی بر این باوراند که فرهنگ بنیاد زندگی اجتماعی است و شناخت بهتر اجتماعی از شناخت فرهنگی ناشی می­شود و تأکید بر نقش و اهمیت فرهنگ در زندگی اجتماعی، علوم انسانی «چرخش فرهنگی» را تجربه کرده است. از آن‌جا که جامعه­شناسی سیاسی، نظام سیاسی را زیرمجموعه­ی نظام اجتماعی… ادامه مطلب بررسی پیشینه‌ی فرهنگ سیاسی مردم افغانستان با تأکید بر دوره‌ی قبل از اسلام

طالبانِ پشتون  در مقابل  تاجیک ها: “برخورد تمدن ها؟”

برگردان جمیل پارسا برگرفته از سایت نویسنده (middleeast.substack.com) تحت عنوان: گزارش‌های خاورمیانه؛ بدون  سانسور و بدون  ترس نوشته شیوان ماهندراراجا * طالبان فرامین خود را مبنی بر ممنوعیت سلمان‌ها از تراشیدن یا کوتاه‌کردن ریش، برداشتن سر آدمک (مانکن) ها، تفکیک جنسیتی در دانشگاه‌ها، منع حضور زنان در برنامه های تلویزیونی و موضوع حمام‌های عمومی در… ادامه مطلب طالبانِ پشتون  در مقابل  تاجیک ها: “برخورد تمدن ها؟”

افغانستان: یک کشور، نه یک ملت

برگردان جمیل پارسا برگرفته از سایت نویسنده (middleeast.substack.com) تحت عنوان: گزارش های خاورمیانه؛ بدون سانسور و بدون ترس نوشته شیوان ماهندراراجا مقالۀ اول اکتبر من، تحت عنوان« قوم پرستی ملی گرایانه پشتونی و فروپاشی افغانستان»، واکنش‌های عمومی مختلفی اعم از احمقانه‌بودن و زیرکانه‌بودن را در بر داشت. دریافت این نکته که “افغانستان یک کشور است… ادامه مطلب افغانستان: یک کشور، نه یک ملت

روزنوشت ۱۸

دانش‌آموز دیروزروزنوشت‌های دختران بازمانده از آموزشروزنوشت ۱۸عاطفه قربانی،هرات ساعت چهارونیم صبح بیدار شدم. خوابم نمی‌برد.‌ سردرد لعنتی‌ام خوب شده‌بود. یعنی می‌توانستم کتاب بخوانم، یا نامه‌ای را که از دیشب کلماتش در سرم راه می‌رفت، شروع کنم. اما نمی‌خواستم بنویسم. مثل تمام این مدت. هر وقت که باید می‌نوشتم، ترجیح دادم بخوابم. شبی که خواب نداشتم، یا… ادامه مطلب روزنوشت ۱۸

ملی گراییِ قومی پشتون ها و فروپاشی افغانستان

برگردان جمیل پارسا برگرفته از سایت نویسنده (mereports.substack.com) تحت عنوان: گزارش‌های خاورمیانه؛ بدون سانسور و بدون ترس نوشته شیوان ماهندراراجا *    یک فکاهی قدیمی چنین است: «بزرگترین دستاورد اتریش، مجاب کردن جهان به این نظر بوده که بتهوون اتریشی و هیتلر آلمانی است». به همین گونه، باید به سیاست‌مداران پشتون (اوغان) برای متقاعد ساختن… ادامه مطلب ملی گراییِ قومی پشتون ها و فروپاشی افغانستان

روزنوشت ۱۷

دانش‌آموز دیروزروزنوشت‌های دختران بازمانده از آموزشروزنوشت ۱۷هانیه، هرات «لیمیت یکِ بر اکس» دستان یخ‌زده‌ام را بالا می‌برم، نزدیک صورتم؛ و صورتم را لمس می‌کنم. دستم تر می‌شود. دنبال موبایلم می‌گردم. می‌خواهم نیم‌خیز شوم. گویا مهره‌های کمرم یخ زده‌اند. صورتم را دوباره لمس می‌کنم و دستم را می‌بویم، بوی خون است؟می‌خواهم فریاد بکشم یکی را صدا… ادامه مطلب روزنوشت ۱۷

روزنوشت ۱۶ 

دانش‌آموز دیروزروزنوشت‌های دختران بازمانده از آموزشروزنوشت ۱۶ شایسته پرهام، بدخشان باز هم آمده‌ام، تا روزگارِ تلخِ زیر سلطه طالبانی را شرح دهم. اینکه می‌نویسم، به‌گونه‌ای خالی می‌شوم و این خالی‌شدن؛ یعنی هنوز کسانی در این دنیای پر تلاطم هستند، که حس کنند ما به‌عنوان انسان زنده هستیم. این‌روزها به‌سختی می‌گذرد، گاهی گاه‌شمار را فراموش می‌کنم و… ادامه مطلب روزنوشت ۱۶